Ömür Hırsızı

Sessizliğin sesidir susmak Gözlerimi açıyorum, etrafıma bakıyorum. Kim var diye merak içerisinde usulca sesleniyorum. Kimse var mı? Beni duyan, gören... Ses yok. Yalnızım diyorum gene, her zamanki gibi yalnız. Neden diyorum sonra. Neden hep yalnızım ya da yalnız hissediyorum. Nerede yanlış yapıyorum. Ben miyim yanlış olan diyorum. Düşünmek buna çözüm olur mu? Elbette olmaz....

Platonik Sevda Dağlıyor içinin acısı, toprağı yeşertiyor göz yaşları Atmak istiyor kafasından bitmeyen sevdayı Dursun artık, bu acıtan ızdırap lal etmeden feryadı Yaraya çare olsun çölde beliren serap, Azrail almadan canını  Ne zormuş böyle sevda çekmek, bilmeden olmayanı beklemek Bile bile kendine acı çektirip, gene de vazgeçememek Demişlerdi yapma, üzülürsün, bakmaz...

Hayatın Tadıdır Acılar, Zorluklar İnsan hayatında en zor şey nedir diye sorsanız, herkes kendi yaşadığı zorluktan bahseder. Yani herkesin derdi kendine büyüktür diğer anlamda. Zorluklar olmayınca da hayatın tadı çok anlaşılmıyor aslında. İnsanı kamçılayan veya yer yer yıkan zorluklar, ayakların daha sağlam basmasını veya bir şeyleri fark etmesine vesile oluyor.  Onunda...

Anne olmak  Her dişiye bahşedilmiş olan ancak her dişinin bu duyguyu yaşayamadığı çok özel bir şey. Kimisi kıymetini bilirken, kimisi de doğurganlığın, doğurmanın ne kadar özel olduğunu bilmez. Çocuk denilen dünyanın en tatlı canlısını kucağına almak, ona sevgi ile sarılmak, onda kendinden ve sevdiğinden bir parça bulmak anlatılmaz bir olgudur.  Benimde hayatımın içinde anne...

Sevdin mi tam seveceksin İnsan sevdim diyebilmeli. Çok sevdim, en sevdim. Ve tabi ki ben sevdim. Zordur bunu söylemek. İçten, yürekten ve gerçekten. Sizce de öyle midir? Elbetteki değil. Zor olan bir şey var. Ama bu seni seviyorum demek değil, seni seviyorum diyebilecek, sevdiğine değecek birine bunu demek. İnsan hayatta bir kere sever derler. "Sevdin mi bırakmayacaksın, ona...

Kocaman dünyanın acımasız ve yer yer vefalı sunumları içerisine doğdu çocuk. Her şeyden bir haber yaşıyordu. Hayat çocuklara güzel denilirdi ya, tam da onun tadını çıkartıyordu. Zaman beklemiyordu tabi, hızla geçiyor, birbirini kovalayan yıllar, herkesten, her şeyden bir şeyler çalıyordu. Onun içinde böyle oldu, hayatın değişmeyen düzeneği içinde. Ne ara büyüdü ve ne ara bu...